Rechtbank in vastgoedfraude gewraakt, all in the game?

Met enige regelmatig lees je in de krant over wrakingsakties van de verdediging met betrekking tot een of meerdere rechters van de strafkamer. In zogenaamde mega-zaken hebben de rechters al enigzins geanticipeerd op het om welke reden dan ook  "" afvallen" van een rechter door een vierde rechter deel uit te laten maken van een kamer. Dat is verstandig, want wordt een rechter ziek of gewraakt, dan kan de kamer in de nog resterende samenstelling verder en de zaak afmaken. Lastiger wordt het natuurlijk al er meedere rechters tegelijkertijd afvallen door een geslaagd wrakingsverzoek, dan zal de zaak in de regel opnieuw moeten beginnen, met alle consequenties vandien. het artikel in het FD van vandaag is niet heel precies, maar het lijkt te gaan om de voorzitter van de kamer die de zaak tegen Jan van V. behandelt. Mocht die uit de boot vallen omdat de wrakingsactie geslaagd is, dan gaat het circus gewoon door. Ik las dat de behandelend OvJ de wraking door de verdediging bestempelde als "zand in de raderen strooien" en dat soort termen. Even voor alle duidelijkheid: de meeste strafrechtadvocaten zijn helemaal geen fan van een wrakingsverzoek, want wie krijg je er voor terug? En daarnaast: De sfeer kan wel eens behoorlijk verpest zijn, want rechters zijn ook gewoon mensen en zien zo'n wrakingsverzoek als een aanval op hun persoonlijke integriteit. En als een collega zo aangevallen wordt, zou het kunnen zijn dat mag niet maar is ook misschien wel menselijk dat ze een beetje geirriteerd raken en dat op de verdachte of zijn advocaat (dat laatste is niet zo erg, dat eerste wel) afreageren. Kortom: Aangenomen mag worden dat Jan van V, de hoofverdachte in de vastgoedfraude, en zijn advocaat goed hebben nagedacht over het doen van een wrakingsverzoek. Soms ontkom je er niet aan om zo'n verzoek te doen,  maar ik ben blij dat ik het in de afgelopen 22 jaar slechts een keer (en met succes) heb hoeven doen. It's all in the game!